- No, nie dąsaj się. - Wysoki brunet po prawej nachylił się, jakby chciał wziąć ją w

- Twoje oddanie bratu jest godne podziwu.
wam wyjaśnię.
- Pańska babka rzeczywiście miała ogromny talent. Czy ta sala balowa znajduje się w pałacu?
wypłatę zaległych poborów. Fatalna rzecz dla londyńskiego dandysa.
- Wasza Wysokość gra na fortepianie?
A on dobrze czuł się w takich, a nie innych ubraniach. Ważne w końcu, aby być
- Oczywiście, milady, bardzo przepraszam - odparła Becky, choć zaczęła się trochę
szampana, skłonili się i pożegnali z minami znudzonymi i wyniosłymi - rzecz jasna głównie
Było coś wzruszająco bezradnego w sennym drgnięciu jej ciemnych rzęs. Poruszyła głową i
- Jeśli nadarzy się okazja - burknął niechętnie. - A teraz przeproszę panią i wrócę do pracy.
- Ma lepsze resory niż moja kariolka! - wykrzyknął. Alec przytaknął mu nieznacznym
Nie zapukał do drzwi. Uznał, że czas dobrych manier, formalności i grzecznego zabiegania o jej względy minął bezpowrotnie. Gdy wszedł, siedziała przy otwartym oknie. Zwinięta w fotelu, położyła ramiona na parapecie i na nich oparła głowę. Rozpuszczone włosy opadały ciężką kurtyną na białą koszulę nocną. Wyglądała jak marzycielka podziwiająca urodę księżycowej nocy. Niestety, Edward nie dowierzał już w temu, co widział. A tym bardziej temu, co czuł. Kiedy stuknęły drzwi, skoczyła na równe nogi. Nie spodziewała się go o tej porze. Sądziła, że będzie chciał pomówić z nią
ręce przesunęły się niżej i Becky nagle zdała sobie sprawę, że unoszą jej suknię.
pewnością nigdy by nie skrzywdził kobiety. Jeżeli pani kiedykolwiek na nim zależało...

- Chce zabić dzieci - rzekł półgłosem. - Nawet to jeszcze nie narodzone. Po co? Dla zemsty, władzy, pieniędzy?
- Pan jest najmłodszym z braci Knight, prawda?
też Westlanda i Lievena, wydających gniewnie jakieś rozkazy, ale nie zwrócił na nich uwagi.
- Spotkałeś przecież mnie. Może teraz ci dopisze? Roześmiał się głośno.
Jeszcze nigdy żadna z jego kochanek nie uciekła od niego po cichu, nie mówiąc mu nawet
- Będzie zajęta z Marissa do dziesiątej - wtrącił szybko.
Becky z krzykiem podbiegła ku urwisku.
- A gdybym nią naprawdę była? Przypomnij sobie, jak mnie wtedy serdecznie
Almacka.
- Właściwie to nie jest imię.
- Oczywiście.
Bella próbowała skupić się na raporcie, który Emmett przedstawiał Maloriemu. Od czasu do czasu zabierała głos, by uzupełnić informacje, jednak zaraz potem milkła. Siedzieli w bibliotece, która nieuchronnie kojarzyła jej się z Edwardem. Miał ją tu kiedyś przyprowadzić, ale po drodze
dzwonek ponownie, marszcząc swoje wyregulowane brwi. A co jak Adama nie ma w
Karol uśmiechnął się pod swoim nieco spłaszczonym i dużym nosem, po czym
atmosfera ni to wyścigów konnych, ni to uroczystego zgromadzenia. Osiem stołów, przy